Categorie archieven: Brevet

Parijs Brest Parijs.

PBP is een non-stop tourtocht van 1220 km, die je in maximaal 90 uur mag fietsen.

Het was wederom een hele mooie beleving. Voor mij de tweede keer. Ik heb genoten. Vooral van de gastvrijheid van de Fransen. Zowel langs de kant als bij de controles. Altijd erg vriendelijk en behulpzaam. Op sommige controles was het erg druk, en duurde het ( te ) lang. Dan was het slimmer om door te rijden en in het volgende dorp wat te eten/drinken.
Ik had de tweede nacht een behoorlijke dip. En dacht zelfs aan opgeven. Ik kwam geen meter meer vooruit. Toen een uurtje of twee op een controle gaan liggen en toen ging het weer wat beter. Naarmate de dag vorderde ging het weer als vanouds.
De twee keer slapen bij de Randonneurs NL op de camping was een gouden zet geweest. Daar hebben we veel plezier van gehad. Dat scheelt je een hoop tijd t.o.v. slapen op één van de controles.
Het weer werd ook steeds beter. Zaterdag erg triest met al die regen. Zondag geen regen meer. Temperatuur rond de 22 graden. Op donderdag zelfs 31 graden gezien op de Garmin. Daarentegen was het ‘s nachts wel heel erg koud met maar 4 graden. Vooral die morgen met de mist. Dan moet je eigenlijk tussen 6 en 7 uur niet meer fietsen. Dan is het veel te koud. Voor mij althans……… Ik was blij met mijn winterhandschoenen en overschoenen.
Uiteindelijk uitgereden in 88,5 uur en ik ben er erg voldaan mee. Een uurtje langer als in 2015. Hier en daar nog wat medefietsers gesproken. Zowel Nederlanders, Duitsers, Engelse en Australiërs. Allemaal één grote familie.
Onderweg nog wat pechgevallen gezien en gehoord. Twee maal iemand met een gebroken ketting, veel lekke banden, aanlopende schijfremmen, voorwiel met knarsende lagers en iemand met gebroken spaken in zijn achterwiel.

600 km brevet vanuit Overveen.

Dit is mijn vierde en laatste kwalificatie brevet richting PBP-2019. Om 08:00u vertrokken, vanuit Zundert. De voorspellingen waren erg onzeker. Er was sprake van veel wind en af en toe wat regen. Het eerste stuk vanuit Zundert naar Wilhelminadorp ging lekker. Af en toe wat last van de ZW wind. En zo nu en dan een kort buitje van een paar minuten. Wel in het lang gereden, want was nog frisjes.
Vanaf Wilhelminadorp verder over de eilanden naar de volgende controlepost. Ik kreeg al steeds meer voordeel van de ZW wind. Op de eilanden was veel activiteit van surfers en kit-surfers. Er stonden weer veel campers. Mede dankzij de wind. Voor de één een voordeel voor de ander een nadeel.
Daarna vanaf Hoek van Holland wind schuin in de rug. Op sommige stukken was het dik 40 km/u. Dus lekker doorfietsen. Kom maar op met die wind. Af en toe een buitje van een paar minuten. Te kort om te stoppen om de regenkleding aan te trekken.
‘s Avonds rond halfacht wat warm gegeten net na Overveen. Daar is een leuk restaurant, voorheen een station. Nadat de bidons gevuld waren weer snel verder, want het koelde behoorlijk af.
Op naar Scharwoude. De Garmin ondertussen opgeladen, dus de verlichting kon aan. De temperatuur in de nacht viel mee. Geen kou gehad. Rond twee uur ‘s nachts begon ik de kilometers wel te voelen. Dus ik had me voorgenomen om tot de volgende controlepost in Stroe door te rijden. Rond halfvier ‘s nachts voorbij Stroe een tukkie gedaan. Ik had een dunne slaapzak en nooddeken van folie bij me. Ik heb niet echt geslapen, maar het liggen is sowieso altijd wel lekker. Om zeven uur weer verder gegaan.
Op weg naar Oirlo, waar de volgende controlepost is. Onderweg bij de MacDonalds een ontbijtje gedaan. Heerlijk warm bakje thee. Dat is altijd wel lekker. Ondertussen werd het al wat warmer, dus het lang ging uit. Ik schat een graad of 25 in de middag. In Oirlo wederom wat gegeten bij een tankstation. Lekker op een bankje in het zonnetje. Warme thee en een tonijnsandwich. Daar knapt een mens van op.
Daarna naar Baarle-Hertog, de laatste loodjes. Onderweg nog een flinke omleiding i.v.m. een brand op een industrieterrein. Ik had het thuisfront op de hoogte gebracht wanneer ik zou aankomen in Zundert. Maar door de omleiding werd het iets later.
Vanaf Baarle-Hertog was het nog een klein uurtje. Na 34 uur en 45 minuten zat het erop. Mijn laatste kwalificatie voor PBP-2019 zit erop.

Mooie tocht, met hier en daar wat bekende stukken, die ik ooit eerder heb gefietst. Onderweg wel veel takken op de weg. Dus dat was wel even opletten.

400 km brevet vanuit Amsterdam.

Dit is mijn derde kwalificatie brevet richting PBP-2019. De start is vanaf Madmen Bicycle Cafe. Een erg leuke fietszaak. Om drie uur de boot genomen vanaf Texel. Wij staan namelijk twee weekjes op de camping. Vervolgens vanaf Den Helder naar Amsterdam CS met de trein gereisd. Rond een uur of zes aangekomen op het station. Vanaf CS naar de start was ongeveer 25 minuten fietsen.

Wederom een zeer grote opkomst. We zijn zaterdag om 20:00u gestart met ruim honderd deelnemers. De vooruitzichten qua weer waren erg goed. Een niet al te sterke wind (3 á 4) uit het oosten. Temperatuur in de middag rond de 22 °C en ‘s nachts niet lager als 8 °C. Dus zonnebrand creme mee en warme kleding voor de nacht.
De eerste controle is in Enkhuizen. Het gaat in een lekker tempo. Wel enorm veel muggen. Dus het colletje over mijn mond gedaan. Want één mug is al genoeg voor een vegetariër. 🙂 De controle is in een cafe wat er niet echt op had gerekend. Plots 20 wielrenners op rij voor de bar rond elf uur vragend om een stempel. Dat gaf wat vreemde reacties van de stamgasten. Maar nadat ik de stempel had gekregen ben ik door gefietst naar Den Helder.
Tijdens dit gedeelte is de wind schuin van achteren. Dus dat is wel prettig. In Den Helder de tweede controle bij McDonald’s. Die waren dicht en je kon alleen via de drive-in wat bestellen. Ook dat was een vreemde situatie voor de man achter het loket, zoveel wielrenners. Na mijn bestelling in ontvangst genomen te hebben, heb ik deze buiten moeten nuttigen. Ondertussen de warme kleren aan trekken, sms-en en wat eten en drinken. Ook de dikke handschoenen kwamen tevoorschijn, want die waren el nodig.
Volgende controle is in Velzen. Alles ging lekker totdat ik een harde tik hoorde. Ja hoor, spaak gebroken in mijn voorwiel. Even stoppen en de schade bekeken. Helaas geen reserve spaken bij me. Oude spaak eruit, rem los en het wiel enigszins gericht. Voor zo goed als het kon. Want er bleef toch wel een slag inzitten. Een aantal van de voorbijkomende randonneurs vroeg of alles okay was. Duim omhoog 🙂 Na de provisorische reparatie rustig verder naar de volgende controle. Heel mooi fietsen zo in de duinen langs de kust. In Velzen niet kunnen stempelen zo midden in de nacht. Er was niets meer open. Maar een foto van het pond is voldoende ter controle.
Volgende controle is op het uiterste puntje van Zuid-Holland, namelijk ‘s Gravenzande. Dit stuk was wederom voornamelijk door de duinen. Heel erg mooi en rustgevend fietsen. Zo rond een uur of zes á zeven ‘s ochtends slaat de vermoeidheid toe. Ik heb echter geen power-nap gedaan. Nadat ik in een tankstation twee koppen (warme!) thee en een sandwich ophad was mijn vermoeidheid ver te zoeken. Weer verder fietsen naar de volgende controle. In “Het Pannekoekenhuis” nog wat thee en cola gedronken. Oh ja; ook nog een stukje appeltaart.
Ondertussen was het al lekker warm, dus de warme kleren konden uit. En lekker in het kort verder naar Breukelen. Rond Rotterdam mijn zus getroffen en even pauze gehouden. Daarna verder naar de volgende stempel. Dat was het Hotel Breukelen. Een stempel ? Nee, daar weet ik niets van. Vertelde de dame achter de balie me. Oh jawel hoor, zei de dame naast haar. Ze komen al de hele dag langs. De stempel ligt in de la. Dus na deze stempel op naar het Madmen Bicycle Cafe in Amsterdam. De laatste 23 kilometers. Het was een recht stuk omhoog met, helaas, tegenwind. Maar gewoon door trappen, dan komt ook hier weer een eind aan.

Zondagochtend na ruim 21u fietsen kwam ik aan bij het Cafe. Voldaan over het verloop van deze mooie tocht. Wel een beetje moe. Nu nog even naar het station fietsen om met de trein weer terug te gaan naar Texel. Rond halfnegen was ik weer terug op de camping. Eerst lekker douchen en nog wat eten en drinken. Al vrij snel naar bed gegaan en ik was zo vertrokken. Dank aan de organisatie voor dit mooie brevet.

300 km brevet vanuit Boekelo.

Pfff wat was dit een zware tocht. Niet vanwege de afstand, maar vanwege de weersomstandigheden. Zon, regen, hagel en windkracht 7 á 8 op de Knardijk.

Zaterdag om 09:00u zijn we met iets meer als 100 deelnemers begonnen aan dit brevet, ondanks de weersvoorspellingen. Die waren niet al te best. Na lang twijfelen toch maar ingeschreven. Want Parijs wacht op niemand. De voorspellingen waren; windkracht 5 WZW, neerslag ca. 10 mm en temperatuur tussen de 6 en 12 °C. Er was één geluk, dat we op de heenweg wind tegen hebben en op de terugweg wind mee. Dan kan je nog een beetje goedmaken. Mits de wind niet gaat liggen. Wat ‘s avonds vaak gebeurt in Nederland.

Het eerste halfuur in een groepje meegereden. Maar dat was niet mijn tempo. Dus al snel alleen tegen de wind in fietsen. De snelheid was niet al te hoog. De temperatuur was wel aangenaam. De eerste controle was op 123 km. Het had wel wat voeten in aarde, om daar te komen. Het eerste gedeelte tot ongeveer halftwee was droog. Maar toen kwamen de eerste druppels. Rond drie uur kwam het even met bakken uit de lucht. Dus toch maar de regenkleding aangedaan. Onderweg veel lekke banden. Ik ben er gelukkig wederom van gespaard gebleven. Al ruim drie jaar. Het geheim “anti platt”.
Rond halfvier kwam ik op de Knardijk. Daar werd ik echt van mijn fiets geblazen. Open vlakte en windkracht 6. Ik kon niet meer fietsen. En belande in het gras. Voor me waren twee randonneurs ook al aan het wandelen met de fiets. En de fiets waaide bijna uit je handen. Dat werkte als een zeil. Het was eigenlijk onbegonnen werk. En ook een beetje gevaarlijk. Ik stond tot twee keer op het punt om te draaien. Na een kwartiertje op de dijk gewandeld te hebben kwam ik onder aan de dijk terecht en had daardoor wat meer bescherming.
Bij de controlepost op 123 km aangekomen na ruim 7 uur. Veel te veel tijd verloren door die krachtige wind. Soms reed ik slechts 8 km/u. Op deze controlepost wat gegeten en gedronken. Daarna met drie man verder gereden. Gedeelde smart is halve smart, zullen we maar zeggen. Na een uurtje kregen we eindelijk wind in de rug. Dat was waar we de hele dag al naar uit hadden gekeken. Heerlijk. De snelheid ging lekker omhoog. Daarna bij elke controlepost lekker wat gegeten en gedronken.
Later op de avond ging de wind helaas wat liggen. Onderweg nog een randonneur “opgepikt” die er doorheen zat. Zo zijn we met zijn vieren verder gereden. Rond halftwee ‘s nachts waren we weer terug in Boekelo.

Zondagochtend na ruim 16u fietsen kwam ik aan bij finish. Voldaan over het verloop van de tocht. Wel moe, maar niet te moe om nog met de auto naar huis te rijden. Om halfvijf ‘s ochtends naar bed gegaan en goed geslapen. Zondag de fiets gepoetst en rustig aan gedaan. Veel drinken en voldoende eten om weer te herstellen.

Op naar het 600 km brevet voor de kwalificatie van PBP-2019.

200 km brevet vanuit Herentals (Be).

Om 08:00u vertrokken met een 84 deelnemers. Weer een grote groep. Waarschijnlijk ook mede door het mooie weer. De voorspellingen waren; droog, temperaturen van maximaal 12 graden en een windkracht 3 vanuit het oosten. Dus op de heenweg windje tegen en op de terugweg windje mee. Dat is altijd een mooi scenario.
Vanaf de start een halfuurtje in een groepje meegereden, maar daarna alleen gereden. Lekker op mijn eigen tempo. De route was eigenlijk simpel. 100 km heen naar het restaurant “De Verborge Uul” net over de grens van Nederland. Na het halen van de stempel weer terug naar de start met een lekker windje mee. Dat zorgde voor een iets hogere snelheid.
Een groot gedeelte van de route ging over zogenaamde fietssnelwegen. Dat is een fietspad met asfalt en vrij weinig kruisingen. Je kan dus lekker doorrijden.

Na 9:45u en 206 km op de teller, kwam ik aan bij finish. Voldaan over het verloop van de tocht. Daarna met de auto naar huis.

Bedankt voor de organisatie. Tot de volgende keer.